• RiabininCzas przemian i nawrócenia ekologicznego trwa nieustannie. Matka Ziemia i myślenie ekologiczne.
  • cop karuzela
  • cytat
  • encyklika karuzela
  • Boska ziemia
  • encyklika
  • Czas przemian i nawrócenia ekologicznego trwa nieustannie. Matka Ziemia i myślenie ekologiczne.
  • Przemówienie papieża Franciszka do uczestników spotkania „WIARA I NAUKA: W KIERUNKU COP26”
  • Ekologia encykliki Fratelli tutti
  • Zielone Słowa BOSKIEJ ZIEMI.To przewodnik porządkujący wzajemne relacje Kościoła katolickiego z tematyką ochrony przyrody, środowiska, klimatu i ekologii.
  • Ekologia to ważna część nauczania Kościoła – wywiad KAI z o. Stanisławem Jaromi

biblioteka laudatosi jp2 biblioteka laudatosi benedykt xvi biblioteka laudatosi kkwpolscesqr

biblioteka laudatosi dol dzielo stworzenia biblioteka laudatosi dol ochrona srodowiska biblioteka laudatosi dol ekologia integralna biblioteka laudatosi dol encyklika laudatosi

„Wołanie ziemi, krzyk ubogich” to tytuł artykułu w TP nr 14 z 2.04.2017, gdzie Zuzanna Flisowska prezentuje niektóre katolickie organizacje ekologiczne oraz działania inspirowane encykliką Laudato si’ w kontekście Wielkiego Postu. Lead tekstu mówi: „Przemiana duchowa, wyczulenie wyobraźni i obudzenie solidarności zwłaszcza w Wielkim Poście potrzebne jest głównie w Europie, gdzie kryzys ekologiczny daje się we znaki rzadko i nie tak dramatycznie na innych kontynentach.” Mówiąc o REFA autorka wspomina nasze warsztaty zachęcające do świadomego podejścia do używania dóbr, do odkrywania mądrości piątkowego postu i świętowania niedzieli.

W pierwszej części tekstu jest prezentacja Global Catholic Climate Movement (Światowy Ruch Katolików na rzecz Ochrony Klimatu), który zrzesza 320 organizacji z całego świata a są wśród nich stowarzyszenia założone przez świeckich, zakony żeńskie i męskie, oddziały Caritas z różnych państw, parafie, diecezje i komisje działające przy episkopatach; czyli organizacje poświęcone wyłącznie sprawom ekologicznym, ale także wiele zajmujących się szerzej problemami biedy, działających na rzecz pokoju i sprawiedliwości społecznej lub po prostu poświęconych wspólnej modlitwie.

W drugim rozdziale pt. „Wiara to nie bezczynność” czytamy: Bez nadmiernego rozgłosu medialnego rozwijają się liczne inicjatywy katolicko-ekologiczne: międzynarodowe sieci służące wymianie doświadczeń i budowaniu wspólnoty, długofalowe projekty edukacyjne, ale i jednorazowe akcje, które mają przekonać ludzi do zmiany sposobu myślenia o ochronie środowiska. Część z nich katolicy prowadzili już i przed Franciszkową encykliką – ta dała im ważny punkt odniesienia i utwierdziła w przekonaniu, że po chrześcijańsku odpowiadają na jeden z bardziej wyrazistych znaków naszych czasów.

Jedną z takich organizacji jest założony w Polsce 30 lat temu Ruch Ekologiczny św. Franciszka z Asyżu (REFA). Bazując przede wszystkim na duchowości franciszkańskiej (duchowi spadkobiercy Biedaczyny z Asyżu są liderami w katolicko-ekologicznych inicjatywach). Jak sami deklarują, chcą „być głosem ekologów w strukturach Kościoła katolickiego oraz chrześcijańskim głosem wśród ekologów”.

Do ciekawszych inicjatyw prowadzonych przez REFA należą warsztaty zachęcające do świadomego podejścia do używania dóbr, w tym pożywienia. Analizując papieską encyklikę „Laudato si’” uczestnicy odkrywają mądrość tradycji piątkowego postu i świętowania niedzieli.

To zaskakujące na pierwszy rzut oka połączenie tego, co nowe, z tradycją wpisuje się w myśl Franciszka. Podejście ekologiczne współbrzmi bowiem z fundamentalnym dla chrześcijaństwa opisem ludzkiej kondycji jako zależnej od Boga i jego darów. Ta zależność sprawia, że człowiek powinien przyjmować oddaną mu w opiekę Ziemię jako dobro wspólne wszystkich ludzi. Nie może starać się jej zagarnąć, użyć i wyzyskać. Jednocześnie to połączenie prowadzi do doświadczenia duchowego, które dla katolickich ekologów jest istotną treścią ich aktywności.

Następnie autorka w rozdziale pt. „Post ekologiczny” pisze: Działanie katolickiego ekologa polega więc na trzech etapach: pierwsze i podstawowe jest doświadczenie duchowe, wiara, która otwiera oczy na potrzeby innych. Następnie – podejmowanie codziennych osobistych decyzji wychodzących naprzeciw tym potrzebom. Często zaczyna się od drobnych gestów solidarności, małych ograniczeń. Trzecim etapem jest podjęcie publicznej działalności. Religijne podejście do ekologii wyróżnia się właśnie podkreśleniem tego pierwszego kroku.

Te stwierdzenia dopełnia prezentacją wybranych działań organizowanym obecnie w czasie Wielkiego Postu jak weekend miłosierdzia dla Planety (#Mercy2Earth).

Końcowe akapity tekstu nazwane „Naczynia połączone” zaczynają się od stwierdzenia: Mało który dar Stwórcy tak mocno jak przyroda pokazuje, czym jest dobro wspólne i jak bardzo w korzystaniu z niego jesteśmy naczyniami połączonymi.

Przywołując tytułowy cytat z Papieża Franciszka, iż „Wołanie ziemi jest jednocześnie krzykiem ubogich” Zuzanna Flisowska przedstawia kilka ciekawych głosów na te tematy kardynałów z „peryferiów”, bo jak mówi jeden z nich kard. John Ribat z Papui Nowej Gwinei, został kardynałem właśnie po to, żeby w tym czasie być głosem kościoła peryferiów a niedowiarków zaprasza, by zobaczyli sami: „Gdy mówicie o zmianie klimatu, tylko o tym mówicie i czekacie aż nadejdzie w przyszłości. Dla nas to dzieje się teraz… Musimy o tym głośno mówić. Czas na to jest albo teraz, albo nigdy”.

Całość w papierowym wydaniu TP oraz na https://www.tygodnikpowszechny.pl/wolanie-ziemi-krzyk-ubogich-147340