• RiabininCzas przemian i nawrócenia ekologicznego trwa nieustannie. Matka Ziemia i myślenie ekologiczne.
  • cop karuzela
  • cytat
  • encyklika karuzela
  • Boska ziemia
  • encyklika
  • Czas przemian i nawrócenia ekologicznego trwa nieustannie. Matka Ziemia i myślenie ekologiczne.
  • Przemówienie papieża Franciszka do uczestników spotkania „WIARA I NAUKA: W KIERUNKU COP26”
  • Ekologia encykliki Fratelli tutti
  • Zielone Słowa BOSKIEJ ZIEMI.To przewodnik porządkujący wzajemne relacje Kościoła katolickiego z tematyką ochrony przyrody, środowiska, klimatu i ekologii.
  • Ekologia to ważna część nauczania Kościoła – wywiad KAI z o. Stanisławem Jaromi

biblioteka laudatosi jp2 biblioteka laudatosi benedykt xvi biblioteka laudatosi kkwpolscesqr

biblioteka laudatosi dol dzielo stworzenia biblioteka laudatosi dol ochrona srodowiska biblioteka laudatosi dol ekologia integralna biblioteka laudatosi dol encyklika laudatosi

Biskupi z różnych stron świata podpisali 20.09.2018 r. w Rzymie deklarację, w której wezwali rządy państw do „podjęcia ambitnych i natychmiastowych działań, by przeciwstawić się i przezwyciężyć niszczącym skutkom kryzysu klimatycznego”. Apel został wystosowany przed grudniowym szczytem klimatycznym COP24 w Katowicach. Liderzy kościelni z konferencji episkopatów z różnych krajów i kontynentów nawołują do wprowadzenia w życie Porozumienia Paryskiego dla dobra ludzkości i naszej planety. Prezentujemy pełny tekst tego dokumentu z przesłaniem sprawiedliwości klimatycznej.

 

Poniższe wezwanie zostało wydane przez liderów kościelnych z konferencji episkopatów z różnych krajów i kontynentów. Jest adresowane do rządów i nawołuje do wprowadzenia w życie Porozumienia Paryskiego dla dobra ludzkości i naszej planety. W szczególności zwracamy się z prośbą, by szczyt klimatyczny COP24 (Katowice, Polska, grudzień 2018) okazał się kamieniem milowym na drodze wyznaczonej w Paryżu w 2015 roku.

 

Oświadczenie Konferencji Episkopatów z 20 września 2018 r.

 

W obliczu coraz szybszego pogłębiania się obecnego kryzysu ekologicznego i społecznego, zainspirowani pracą w terenie wykonaną w ciągu trzech ubiegłych lat przez wielu odważnych ludzi z całego świata – zarówno we wspólnocie chrześcijańskiej, jak i poza nią – w celu rozpowszechniania przesłania z papieskiej encykliki Laudato si’[1], wzywamy do podjęcia działań w celu przezwyciężenia niszczycielskich efektów kryzysu klimatycznego. Muszą one być podjęte przez społeczność międzynarodową na wszystkich możliwych poziomach: przez pojedyncze osoby, społeczności, miasta, regiony i narody.

Usłyszeliśmy „wołanie ziemi i wołanie ubogich”. Wysłuchaliśmy wezwania Ojca Świętego, Papieża Franciszka, i stajemy solidarni z naszymi Braćmi Biskupami. Zajmowali już oni stanowisko przeciw nieograniczonemu i niebezpiecznemu wykorzystywaniu zasobów naszej Matki Ziemi, jak również przeciw współczesnym modelom postępu, wspieranym przez instytucje finansowe i system, który ponad życie, wspólnotę, solidarność oraz dobrobyt na Ziemi, przedkłada zysk, bogactwo oraz bezlitosny wzrost. Musimy być gotowi do wprowadzenia szybkich i radykalnych zmian (LS 171). Chcemy jednak oprzeć się pokusie poszukiwania rozwiązania naszej obecnej sytuacji w krótkowzrocznych technologicznych poprawkach, które nie rozwiązują przyczyn problemów ani ich długoterminowych konsekwencji.

Nasze wezwanie oparte jest na następujących zasadach:

  • Pilność: „Czas to luksus, jakiego nie mamy”[2]. Opinia publiczna coraz bardziej zdaje sobie sprawę, również dzięki badaniom naukowym i dostępnym danym, że nie ma czasu do stracenia. Pragniemy przekuć to poczucie konieczności na konkretne plany mające na celu zwrot w kierunku sprawiedliwego podziału zasobów naturalnych i obowiązków. W tym systemie, najwięksi emitenci wezmą polityczną odpowiedzialność i spełnią swoje zobowiązania finansowe na rzecz zmian klimatu. „Pojawiają się widoczne przejawy dochodzenia do punktu zwrotnego, ze względu na szybkość zmian i degradacji” (LS 61).
  • Sprawiedliwość między pokoleniami: „Młodzi wymagają od nas zmian” (LS 13). Ich przyszłość znalazła się w śmiertelnym niebezpieczeństwie, a nasze pokolenie nie podejmuje wystarczających działań, by zostawić im zdrową planetę. Tak krótkowzroczne zachowanie jest niedopuszczalną niesprawiedliwością. „W konsekwencji, solidarność między pokoleniami nie jest postawą opcjonalną, ale zasadniczą kwestią sprawiedliwości, ponieważ ziemia, którą otrzymaliśmy, należy również do tych, którzy przyjdą po nas” (LS 159).
  • Godność i prawa człowieka, w szczególności prawa najsłabszych, muszą zawsze stanowić centralny punkt programu klimatycznego. Podczas wprowadzania Porozumienia Paryskiego należy skutecznie chronić prawa człowieka. Muszą być one szanowane i przestrzegane zarówno na poziomie politycznym, jak i w terenie. Organy sprawujące władzę powinny okazać starania w tym kierunku poprzez wkład, określony na poziomie krajowym, oraz poprzez udostępnianie funduszy dla adaptacji i kształtowania odporności społecznej.

Dlatego też żądamy wprowadzania zasad mających na uwadze następujące elementy:

  • 1,5°C by przeżyć: mamy moralny obowiązek ograniczenia globalnego ocieplenia do poziomu „znacznie poniżej 2°C więcej, niż notowano w erze przedprzemysłowej i dołożenia starań, by temperatury nie wzrosły powyżej 1,5°C ponad temperatury ery przedprzemysłowej” jak uzgodniono w Porozumieniu Paryskim. Papież Franciszek: „Jak wiemy, kryzys klimatyczny dotyczy nas wszystkich. Jednak skutki zmian klimatycznych nie dotykają wszystkich w równym stopniu. To ubodzy cierpią z powodu globalnego ocieplenia najbardziej... Wielu z tych, których najmniej na to stać, już jest zmuszanych do opuszczenia swoich domów i migracji w inne miejsca które mogą, ale nie muszą, okazać się gościnne”[3]. Miliony migrantów pójdzie w ich ślady. Sprawiedliwa transformacja ekologiczna, wymagana przez warunki Porozumienia Paryskiego, to kwestia życia i śmierci dla najsłabiej rozwiniętych krajów oraz ludzi żyjących na wybrzeżach.
  • Potrzebna jest głęboka i trwała zmiana w kierunku zrównoważonego stylu życia oraz odważne decyzje polityczne, mające na celu wsparcie działań na rzecz ograniczenia nadmiernego zużycia zasobów, a także drastyczne zmniejszenie negatywnego wpływu na środowisko na poziomie indywidualnym i społecznym[4]. „Wszystkie te działania wymagają przemiany na poziomie głębszym, to znaczy przemiany serc, przemiany sumień”[5].
  • Tradycje i wiedza społeczności autochtonicznych musi być szanowana, skutecznie chroniona i zachowana: znają one bowiem wartościowe rozwiązania dotyczące ochrony i zrównoważonej gospodarki zasobami naturalnymi. „Zasmuca nas widok rdzennych mieszkańców wywłaszczanych ze swojej ziemi i widok ich kultur zadeptywanych przez drapieżne strategie oraz neokolonializm, napędzane dominującą kulturą konsumpcjonizmu i odpadów”[6]. Nie ma usprawiedliwienia dla fałszywych rozwiązań, które traktują zasoby naturalne jak dobra produkcyjne (takie jak hydroenergia, biopaliwa czy uprawy komercyjne), najczęściej kosztem praw społeczności rdzennych danego regionu.
  • Konieczna jest zmiana paradygmatu finansowego. „Instytucje finansowe mogą odegrać ważną rolę, zarówno jako część problemu, jak i jego rozwiązanie”[7]. W dzisiejszych czasach konieczne i pilne jest wprowadzenie systemu jawnego, wydajnego i zgodnego z, między innymi, Agendą Zrównoważonego Rozwoju i Porozumieniem Paryskim. Rynki finansowe powinny być regulowane z uwzględnieniem tych globalnych ram. Wzywamy do wprowadzenia gospodarki finansowej służącej społeczeństwu, rozwijającej społeczności, a także promującej uczciwość, równość i sprawiedliwość.
  • Sektor energetyczny musi zostać poddany transformacji: ponawiamy nasze wezwanie do natychmiastowego „zakończenia ery paliw kopalnych”[8] poprzez szybką transformację w kierunku ekonomii opartej na energii odnawialnej. Naukowcy alarmują, że większość rezerw paliw kopalnych musi pozostać niewydobyta. Wymaga to wycofania dotacji na paliwa kopalne i rozpoczęcia inwestycji z dala od korporacji, które w dalszym ciągu prowadzą eksplorację rezerw paliw kopalnych w sposób niezgodny z dążeniem do ograniczenia wzrostu temperatury, określonym przez Porozumienie Paryskie. Równolegle, potrzebne jest wprowadzenie intensywnych starań mających na celu sprawiedliwy okres przejściowy, w którym pracownicy tych branż otrzymują wsparcie, a inwestycje skierowane są na utworzenie systemów energii odnawialnej. Budowa bezpiecznych, niezawodnych, niedrogich i wydajnych systemów energii opartej na odnawialnych źródłach, które wychodzą naprzeciw potrzebom rozwojowym społeczności, może pomóc w zmniejszeniu ryzyka ubóstwa, nierówności i degradacji środowiska naturalnego.
  • Musimy ponownie przemyśleć politykę rolną. Rolnictwo powinno pełnić swoją pierwotną funkcję: dostarczać zdrowego i odżywczego pożywienia oraz sprawiać, by było ono dostępne dla wszystkich, pomagając tym samym zwalczyć problem głodu na świecie. Rolnictwo nie powinno być wykorzystywane wyłącznie dla swojego potencjału do wychwytywania dwutlenku węgla, ani do sprzyjania interesom dużych firm kosztem ubogich rolników i ludzkiego zdrowia. Rolnictwo ekologiczne powinno być szczególnie promowane jako praktyka odporna na warunki i łatwo adaptująca się, szczególnie w niewielkich gospodarstwach rolnych, i stanowić podstawę zapewniającą dobre samopoczucie, silniejsze poczucie wspólnoty i troskę o środowisko.

Wyżej wymienione punkty stanowią również serce kilku akcji, prowadzonych przez wspólnotę chrześcijańską w celu urzeczywistnienia wizji zawartej w Laudato si’ i Porozumieniu Paryskim. Odnawiamy nasze zobowiązanie do podjęcia odważnych kroków mających na celu wprowadzenie zmian, które chcemy widzieć w naszych instytucjach. Głęboko wierzymy, że ta ekologiczna przemiana jest również wyzwaniem duchowym.

Wspieramy wszystkie inicjatywy, zarówno we wspólnocie katolickiej, jak i poza nią, które stanowią świadectwo, że bardziej zrównoważony styl życia jest możliwy, osiągalny i bardziej sprawiedliwy. To właśnie jest kluczem do przetrwania rodzaju ludzkiego.

 

BISKUPI PODPISANI POD DEKLARACJĄ

Jego Eminencja Kardynał Angelo Bagnasco

Arcybiskup Genui, Przewodniczący CCEE

Jego Eminencja Kardynał Oswald Gracias

Arcybiskup Bombaju, Przewodniczący FABC

Jego Eminencja Kardynał Rubén Salazar Gómez

Arcybiskup Bogota, Przewodniczący CELAM

Jego Eminencja Peter Loy Chong

Arcybiskup Suwy, Przewodniczący FCBCO

Jego Eminencja Jean-Claude Hollerich

Arcybiskup Luksemburga, Przewodniczący COMECE

Jego Eminencja Gabriel Mbilingi

Arcybiskup Lubango, Przewodniczący SECAM

fot. Claire Giangrave/Crux

 

[1] Encyklika Laudato si’ Ojca Świętego Franciszka o „Trosce o nasz wspólny dom”, 24.05.2015. 

[2] Konferencja Laudato si’: Ocalić nasz wspólny dom i przyszłość życia na ziemi, Rzym, 5‐6.07.2018.

[3] Address of his holiness pope Francis to participants at the meeting for executives of the main companies in the oil and natural gas sectors, and other energy related businesses, Clementine Hall, 9.06.2018. 

[4] „W tym kontekście, obok znaczenia małych codziennych gestów, miłość społeczna skłania nas do myślenia o wielkich strategiach, które skutecznie powstrzymałyby degradację środowiska i zachęciły do kultury troski, przenikającej całe społeczeństwo” (LS231).

[5] Przemówienie do uczestników konferencji z okazjii trzeciej rocznicy encykliki Laudato si', Sala Clementina, 6.02.2018.

[6] Synod Biskupów dla Amazonii, Amazonia. Nowe drogi dla Kościoła oraz na rzecz ekologii integralnej, 8.06.2018.

[7] Przemówienie do uczestników konferencji..., op. cit.

[8] Wezwanie biskupów świata do partii negocjujących podczas szczytu COP21, 10.2015.

 

Tekst oświadczenia za: cidse.org.