Święto ekologów franciszkańskich
33 lata temu Jan Paweł II ogłosił św. Franciszka patronem ekologów. Papież podkreślił tym samym wartość Franciszkowej wizji solidarności i braterstwa ze wszystkimi stworzeniami. Kim był "pierwszy ekolog"? Co nam pozostawił? Czy św. Franciszek może być inspiracją w XXI wieku? "Malusieńką" antologię tekstów znajdziecie na naszej stronie.
Aleteia pl: Synu, spadaj na drzewo!
„Synu, spadaj na drzewo” – to żartobliwe(!) powiedzenie pod adresem mojego dziecka nabrało nowego wymiaru, kiedy przekonałam się, jak istotny jest kontakt dziecka z przyrodą. - pisze w tekście dla Aleteia Polska Marta Brzezińska Waleszczyk. I pyta Kaspra Jakubowskiego o syndrom deficytu natury i dlaczego najczęściej tak fatalnie projektowana jest przestrzeń publiczna przy nowych osiedlach. Jak wreszcie zachęcać dzieci, aby chciały przebywać w przyrodzie więcej czasu, jeżeli kontakt z nią przynosi tyle korzyści ("Na Harvard? Najpierw do lasu!"). I gdzie szukać tej przyrody.
Jak zwalczyć u dzieci i dorosłych syndrom Baby Jagi?
"Oswajamy przyrodę miasta i okolic" - to przewodnik po nieużytkach i dzikiej naturze. Wydał go Ruch Ekologiczny św. Franciszka z Asyżu. Przyrodnicy zachęcają w nim do "marnowania" czasu z dziećmi i radosnego, bezcelowego włóczenia się. Broszura opisuje kilka niezwykłych miejsc na mapie Krakowa. Jak np. użytek ekologiczny "Dolina Prądnika", "Las w Witkowicach", Łąki w Kostrzu, Łęg w Przegorzałach, Park Rzeczny Drwinka i wiele innych. Chodząc po błocie dzieci ćwiczą swoją uwagę i angażują różne zmysły. Pozwólmy zatem dzieciom się wybrudzić - mówi Ewie Szkurłat Kasper Jakubowski, koordynator kampanii REFA o dzikiej przyrodzie miasta.
Czytaj więcej: Jak zwalczyć u dzieci i dorosłych syndrom Baby Jagi?
Rodzine spacery dla odważnych w krakowskich kamieniołomach
Nie warto czasem słuchać wiadomości o katastrofalnych skutkach pogody. Zanim zaufamy podsycanym medialnie lękom warto zobaczyć i decydować na miejscu: "iść, czy nie iść". Po ogromnej ulewie odbył się kolejny spacer w "krakowskich kanionach", czyli kamieniołomach. Tym, którzy byli tego dnia z nami, kamieniołom Libana ukazał po burzy swoje najpiękniejsze, dzikie oblicze. Tyle obserwacji, wyprawa przez najbardziej niedostępne jego fragmenty ("dżungle") i praktycznie bez deszczu... Dziękujemy Mai i Bogdanowi z Pracownia Edukacji Żywej, którzy towarzyszyli nam w kolejnych wędrówkach po dzikiej przyrodzie Krakowa i okolic.
Czytaj więcej: Rodzine spacery dla odważnych w krakowskich kamieniołomach
Rozmowa o miejskiej edukacji ekologicznej
Przyjmuje się, że do "dobrego życia" potrzebna jest minimum jedna „zielona" godzina dziennie na kontakt z przyrodą. Jest to niezbędne dla rozwoju psychicznego, intelektualnego, emocjonalnego czy duchowego zarówno dzieci, jak i dorosłych. Niezależnie, czy będzie to czas spędzony w podmiejskim lesie, na łące, nieużytku miejskim, ogrodzie, czy osiedlowym skwerze. Tymczasem zieleń systematycznie znika z miast. Co robić, aby uzmysłowić ludziom, jak ważny jest wpływ przyrodyi na nasze życie? Rozwiązaniem może być dobra edukacja ekologiczna. Ale w Krakowie jest jej jak na lekarstwo - twierdzi Kasper Jakubowski.
Edukujmy mieszkańców poprzez inwestycje w miejską przyrodę
Jeżeli chcemy ochronić cokolwiek z polskiej przyrody i oczyścić atmosferę miast, potrzebna jest edukacja od podstaw – zdają się mówić wszyscy. Nie widać natomiast pomysłów i projektów pokazujących, gdzie i jak edukację ekologiczną realizować w praktyce - pisze Kasper Jakubowski. REFA startuje z nowym projektem ekoedukacji pokazując, jak nieużytki miejskie i zagrożone zabudową cenne tereny mogą być miejscem spotkań mieszkańców z przyrodą. Nie tylko okazjonalnie, ale na co dzień. - To pomysł jak poprzez oswojenie na nowo dzikich miejsc, możemy przeciwdziałać deficytowi kontaktu z naturą. A spędzamy w niej coraz mniej czasu - dodaje.
Czytaj więcej: Edukujmy mieszkańców poprzez inwestycje w miejską przyrodę
"Dzikie Życie": Jak projektować przestrzenie dla edukacji ekologicznej w miastach?
Przyroda polskich miast to w znacznym stopniu potencjał społecznie niewykorzystany i zagrożony. Tymczasem, jak pokazują przykłady z miast zachodnioeuropejskich, wiele nieurządzonych terenów może łączyć funkcje obszarów chronionych z edukacją terenową, zaspokajając przy tym bardziej prozaiczne potrzeby. Czy taka tendencja nie jest jednak „trywializacją"dzikiej przyrody? Warto bliżej przyjrzeć się przykładom, gdzie udało się pogodzić rozmaite „za i przeciw", zwiększając ofertę edukacyjną, chroniąc lokalnie różnorodność biologiczną i integrując wokół tych działań zamieszkujące w ich otoczeniu społeczności.
Czytaj więcej: "Dzikie Życie": Jak projektować przestrzenie dla edukacji ekologicznej w miastach?
