Prezentujemy propozycję nabożeństwa Słowa Bożego z wykorzystaniem tekstów Pisma św. o wodzie. Wyraża ono biblijną historię wody oraz naszą wdzięczność za ten dar. Nabożeństwo to zrealizowaliśmy w terenie, ale można jes również zorganizować w kościele lub innym pomieszczeniu.
Jest to propozycja nabożeństwa Słowa Bożego z wykorzystaniem tekstów Pisma św. o wodzie. Wyraża biblijną historię wody oraz naszą wdzięczność za ten dar. Było ono zrealizowane w terenie, gdzie w charakterystycznych miejscach zatrzymywaliśmy się na odprawienie kolejnych czterech części. Od piątej części byliśmy nad jeziorem i z niego każdy zaczerpnął wody i wlał do dużego naczynia. Ale wszystko może też być zorganizowane w kościele lub odpowiednim pomieszczeniu. Oprócz prowadzącego zaangażowani byli trzej lektorzy oraz grupa muzyczna.
NOWE NARODZENIE Z WODY
Woda umywa, odświeża, gasi pragnienie. Woda może również niszczyć.
Jezus Chrystus sam siebie nazywa żywą wodą.
Przypomnimy sobie teraz dzieje wody i w ten sposób przypomnimy sobie historię naszego zbawienia.
Ponieważ byliśmy ochrzczeni tą wodą, jesteśmy i my powołani do dania odważnego świadectwa wiary, aby wszyscy mogli być na nowo narodzeni z wody, którą daje Chrystus.
Pieśń: Laudato sii
l. STWORZENIE WODY
(Biblijne teksty mogą być czytane na tle odpowiedniej muzyki i zakończone śpiewem)
l. lektor
Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię. Ziemia zaś była bezładem i pustkowiem: ciemność była nad powierzchnią bezmiaru wód, a Duch Boży unosił się nad wodami... Bóg rzekł: Niechaj zbiorą się wody spod nieba w jedno miejsce i niech się ukaże powierzchnia sucha! A gdy tak się stało, Bóg nazwał tę suchą powierzchnię ziemią, a zbiorowisko wód nazwał morzem. I Bóg widział, że były dobre. (Rdz 1, 1-2. 9-10)
2. lektor lub kantor
Chwalcie Pana, bo jest dobry, bo Jego łaska na wieki.
Chwalcie Boga nad bogami, bo Jego łaska na wieki.
Chwalcie Pana nad panami, bo Jego łaska na wieki.
On sam cudów wielkich dokonał, bo Jego łaska na wieki.
On w mądrości uczynił niebiosa, bo Jego łaska na wieki.
On rozpostarł ziemię nad wodami, bo Jego łaska na wieki.
On uczynił wielkie światła, bo Jego łaska na wieki.
Słońce, by dniem władało, bo Jego łaska na wieki.
Księżyc i gwiazdy, by władały nocą, bo Jego łaska na wieki.
On daje pokarm wszelkiemu ciału, bo Jego łaska na wieki.
Dziękujcie Bogu, niebiosa, bo Jego łaska na wieki.
(Psalm 136)
3. lektor
Umocniłeś ziemię w jej podstawach: na wieki wieków się nie zachwieje.
Jak szatą okryłeś ją Wielką Otchłanią, stanęły wody ponad górami.
Ty zdroje kierujesz do strumieni, co pośród gór się sączą:
poją one wszelkie zwierzęta polne, [tam] dzikie osły gaszą swe pragnienie;
nad nimi mieszka ptactwo powietrzne, spomiędzy gałęzi głos swój wydaje.
Z Twoich komnat nawadniasz góry, aby owocem Twych dzieł nasycić ziemię.
Każesz rosnąć trawie dla bydła i roślinom, by człowiekowi służyły.
(Ps 104/103, 5-6. 10. 12-14)
2. WODA GRZECHU I WYZWOLENIA
1. lektor
Całe zgromadzenie Izraelitów wyruszyło na rozkaz Pana z pustyni Sin, aby przebyć dalsze etapy. Potem rozbili obóz w Refidim, gdzie lud nie miał wody do picia. I kłócił się lud z Mojżeszem mówiąc: Daj nam wody do picia! Mojżesz odpowiedział im: Czemu kłócicie się ze mną? I czemu wystawiacie Pana na próbę? Ale lud pragnął tam wody i dlatego szemrał przeciw Mojżeszowi i mówił: Czy po to wyprowadziłeś nas z Egiptu, aby nas, nasze dzieci i nasze bydło wydać na śmierć z pragnienia? Mojżesz wołał wtedy do Pana i mówił: Co mam uczynić z tym ludem? Niewiele brakuje, a ukamienują mnie! Pan odpowiedział Mojżeszowi: Wyjdź przed lud i weź kilku ze starszych Izraela ze sobą. Weź w rękę laskę, którą uderzyłeś Nil, i idź. Oto Ja stanę przed tobą na skale, na Horebie. Uderzysz w skałę, a wypłynie z niej woda, i lud zaspokoi swe pragnienie. Mojżesz uczynił tak na oczach starszyzny izraelskiej. I nazwał to miejsce Massa i Meriba, ponieważ tutaj kłócili się Izraelici i wystawiali Pana na próbę, mówiąc: Czy też Pan jest rzeczywiście wśród nas, czy nie? (Wj 17, 1-7)
Pieśń: Ps 42
Dusza moja pragnie Ciebie, Boże!
Jak łania pragnie wody ze strumieni, tak dusza moja pragnie Ciebie, Boże!
Dusza moja pragnie Boga, Boga żywego: kiedyż więc przyjdę i ujrzę oblicze Boże?
Dusza moja pragnie Ciebie, Boże!
Łzy stały się dla mnie chlebem we dnie i w nocy, gdy mówią mi co dzień: Gdzie jest twój Bóg?
Gdy wspominam o tym, rozrzewnia się dusza moja we mnie, ponieważ wstępowałem do przedziwnego namiotu, do domu Bożego, wśród głosów radości i dziękczynienia w świątecznym orszaku.
Dusza moja pragnie Ciebie, Boże!
Czemu jesteś zgnębiona, moja duszo, i czemu jęczysz we mnie? Ufaj Bogu, bo jeszcze Go będę wysławiać: Zbawienie mego oblicza i mojego Boga.
3. OGŁOSZENIE WODY ŻYWEJ
2. lektor
Nędzni i biedni szukają wody, i nie ma! Ich język wysechł już z pragnienia. Ja, Pan, wysłucham ich, nie opuszczę ich Ja, Bóg Izraela. Każę wytrysnąć strumieniom na nagich wzgórzach i źródłom wód pośrodku nizin. Zamienię pustynię na pojezierze, a wyschniętą ziemię na wodotryski. (Iz 41, 17-18)
3. lektor
Tak mówi Pan: O, wszyscy spragnieni, przyjdźcie do wody, przyjdźcie, choć nie macie pieniędzy! Kupujcie i spożywajcie, dalejże, kupujcie bez pieniędzy i bez płacenia za wino i mleko! Czemu wydajecie pieniądze na to, co nie jest chlebem? I waszą pracę - na to, co nie nasyci? Słuchajcie Mnie, a jeść będziecie przysmaki i dusza wasza zakosztuje tłustych potraw. Nakłońcie wasze ucho i przyjdźcie do Mnie, posłuchajcie Mnie, a dusza wasza żyć będzie. Zawrę z wami wieczyste przymierze... (Iz 55, 1-3)
2. lektor
Zaiste, podobnie jak ulewa i śnieg spadają z nieba i tam nie powracają, dopóki nie nawodnią ziemi, nie użyźnią jej i nie zapewnią urodzaju, tak iż wydaje nasienie dla siewcy i chleb dla jedzącego, tak słowo, które wychodzi z ust moich, nie wraca do Mnie bezowocne, zanim wpierw nie dokona tego, co chciałem, i nie spełni pomyślnie swego posłannictwa. (Iz 55, 10-11)
3. lektor
Następnie zaprowadził mnie z powrotem przed wejście do świątyni, a oto wypływała woda spod progu świątyni w kierunku wschodnim, ponieważ przednia strona świątyni była skierowana ku wschodowi; a woda płynęła spod prawej strony świątyni na południe od ołtarza... A On rzekł do mnie: Woda ta płynie na obszar wschodni, wzdłuż stepów, i rozlewa się w wodach słonych, i wtedy wody jego stają się zdrowe. Wszystkie też istoty żyjące, od których tam się roi, dokądkolwiek potok wpłynie, pozostają przy życiu: będą tam też niezliczone ryby, bo dokądkolwiek dotrą te wody, wszystko będzie uzdrowione. (Ez 47, 1. 8-9)
Śpiew: Przyjdź Panie do naszych serc...
4. JEZUS ŻYWĄ WODĄ
1. lektor
Jezus powiedział: O, gdybyś znała dar Boży i wiedziała, kim jest Ten, kto ci mówi: Daj Mi się napić - prosiłabyś Go wówczas, a dałby ci wody żywej. Kto zaś będzie pił wodę, którą Ja mu dam, nie będzie pragnął na wieki, lecz woda, którą Ja mu dam, stanie się w nim źródłem wody wytryskającej ku życiu wiecznemu. (J 4, 10. 14)
2. lektor
W ostatnim zaś, najbardziej uroczystym dniu święta, Jezus stojąc zawołał donośnym głosem: Jeśli ktoś jest spragniony, a wierzy we Mnie - niech przyjdzie do Mnie i pije! Jak rzekło Pismo: Strumienie wody żywej popłyną z jego wnętrza. A powiedział to o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący w Niego. (J 7, 37-39)
3. lektor
Gdy żołnierze podeszli do Jezusa i zobaczyli, że już umarł, nie łamali Mu goleni, tylko jeden z żołnierzy włócznią przebił Mu bok i natychmiast wypłynęła krew i woda. (J 19, 33-34)
Śpiew: Jak łania pragnie wody...
5. DAR WODY
Każdy naleje trochę wody do naczynia stojącego pośrodku zgromadzenia. Prowadzący, w pobliżu naczynia trzyma w ręce drzewko i mówi:
K: Woda - jedna kropla nie znaczy nic, wiele kropli wytwarza morze.
Woda, która gasi pragnienie, woda, która zwilża ziemię,
woda, która pozwala rosnąć nasionom i rozkwitać kwiatom w czasie świąt, które nazywamy wiosną.
Prowadzący wkłada drzewko do wody w naczyniu.
K: Drzewo życia, ty zanurzasz swoje korzenie do wody naszego ubogiego człowieczeństwa; do wody, która dzięki tobie staje się wodą cenną. Przyjmij tę wodę a przemień ją w nowe życie pełne dobrych owoców.
Jezusie, żywa wodo zstępująca z nieba, żyjąca na naszej ziemi, najcenniejszy winny krzewie;
Drzewo życia, krzyżu naszego zbawienia, przemieniający świat w Boży ogród!
Duchu Święty, źródle życia naszych wspólnot, połącz nas, abyśmy byli świętym Kościołem.
Wspominając swój chrzest chcemy sobie przypomnieć Chrystusową śmierć i zmartwychwstanie, aby z odwagą iść dalej do nowego życia.
Ojcu, Synowi i Duchowi Świętemu niech będzie cześć i chwała na wieki wieków. Amen.
Śpiew: Pan żyje / Wody Jordanu
6. WODA ZBAWIENIA W KOŚCIELE
1. lektor
Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do królestwa Bożego. (J 3, 5)
2. lektor
Chrystus umiłował Kościół i wydał za niego samego siebie, aby go uświęcić, oczyściwszy obmyciem wodą, któremu towarzyszy słowo, aby osobiście stawić przed sobą Kościół jako chwalebny, nie mający skazy czy zmarszczki, czy czegoś podobnego, lecz aby był święty i nieskalany. (Ef 5, 25-27)
1. lektor
Wy wszyscy, którzy zostaliście ochrzczeni w Chrystusie, przyoblekliście się w Chrystusa. (Gal 3, 27)
3. lektor
Czyż nie wiadomo wam, że my wszyscy, którzyśmy otrzymali chrzest zanurzający w Chrystusa Jezusa, zostaliśmy zanurzeni w Jego śmierć? Zatem przez chrzest zanurzający nas w śmierć zostaliśmy razem z Nim pogrzebani po to, abyśmy i my wkroczyli w nowe życie - jak Chrystus powstał z martwych dzięki chwale Ojca. Jeżeli bowiem przez śmierć, podobną do Jego śmierci, zostaliśmy z Nim złączeni w jedno, to tak samo będziemy z Nim złączeni w jedno przez podobne zmartwychwstanie. To wiedzcie, że dla zniszczenia grzesznego ciała dawny nasz człowiek został razem z Nim ukrzyżowany po to, byśmy już więcej nie byli w niewoli grzechu. Tak i wy rozumiejcie, że umarliście dla grzechu, żyjecie zaś dla Boga w Chrystusie Jezusie. (Rz 6, 3-6. 11)
2. lektor
Ja jestem Alfa i Omega, początek i koniec. Każdemu, kto pragnie dam pić ze źródła wody żywej. (Ap 21, 6)
I ukazał mi rzekę wody życia, lśniącą jak kryształ, wypływającą z tronu Boga i Baranka. Pomiędzy rynkiem Miasta a rzeką, po obu brzegach, drzewo życia, rodzące dwanaście owoców - wydające swój owoc każdego miesiąca - a liście drzewa służą do leczenia narodów. A Duch i Oblubienica mówią: Przyjdź! A kto słyszy, niech powie: Przyjdź! I kto odczuwa pragnienie, niech przyjdzie, kto chce, niech wody życia darmo zaczerpnie. (Ap 22, l-2. 17)
WYZNANIE NASZYCH ZOBOWIĄZAŃ I ZAKOŃCZENIE
K: Pan poświęcił tę wodę, która stała się wspomnieniem naszego chrztu. Z wiarą w sercu, zjednoczeni w tej wspólnocie, z wolą dawania dobrego świadectwa, spotkaliśmy się z Bogiem, aby przemienieni iść dalej. Na znak naszego oczyszczenia zanurzmy dłoń w wodzie i zróbmy znak krzyża.
Może nastapić modlitwa wiernych lub spontaniczne prośby i podziekowania.
K: W czasie Wielkiej Nocy odnawiamy przyrzeczenia chrzcielne i wyrażamy swoje TAK Jezusowi. Czynimy tak każdorazowo wyznając naszą wiarę. Wołajmy zatem wspólnie: Wierzę w Boga Ojca...
K: Jezus uczy nas, jak możemy zwracać się do dobrego Ojca w niebie. Uczy nas modlitwy, która była nam darowana w dzień naszego chrztu. Jest to modlitwa Bożych dzieci. Ojcze nasz...
Na koniec prowadzący pokrapia wszystkich święconą wodą mówiąc:
K: Niech Jezus odnowi w nas cud chrztu dla życia wiecznego! Amen.
K: Źródło wody żywej, Boże miłościwy, napełnij nas swoim Duchem i wszystkim co dla nas dobre.
Błogosław nam każdego dnia i pomagaj nam być dobrymi gospodarzami na tej ziemi, abyśmy wspólnie mogli cieszyć się życiem wieczny. Amen.
Błogosławieństwo i rozesłanie
Śpiew: Boża radość jak rzeka
opr. Stanisław Jaromi OFMConv.