„Laudate Deum” można rozumieć jako „zaktualizowaną”, ponowną lekturę analizy klimatycznej – opartą na apelu o nawrócenie ekologiczne, sformułowanym już w „Laudato si’”, a teraz przekształconym w świetle nauczania o przyjaźni społecznej i braterstwie, wyrażonego w encyklice „Fratelli tutti” – pisze ks. Anthony O. Ekpo z Dykasterii ds. Integralnego Rozwoju Człowieka.
Mam nadzieję, że publikacja REFA przyczyni się do koniecznego dzisiaj wzrostu społecznej świadomości na temat kryzysu klimatycznego i jego zasięgu – pisze bp Damian Muskus OFM. Ekspercka i krytyczna refleksja nad zadaniami Kościoła, który z tą rzeczywistością musi się zmierzyć, jest obowiązkiem sumienia, bo kryzys klimatyczny i katastrofy naturalne są nie tylko efektem działania nieokiełznanych żywiołów przyrody, ale także gorzkim owocem ludzkiej nieodpowiedzialności i bezmyślnego nieliczenia się z konsekwencjami ignorowania moralnego nakazu poszanowania natury.
Ekodokumenty Kościoła zawierają liczne kwestie otwarte i pytania. Weronika Felcis, socjolożka i ewaluatorka, członkini REFA, próbuje na niektóre dać swoją odpowiedź z perspektywy profesjonalistki i naukowczyni, z perspektywy mamy i żony w rodzinie wielodzietnej oraz odpowiedź z punktu widzenia katoliczki. Warto poznać te odpowiedzi i zastanowić się nad swoją…
Różnorodność płaszczyzną współpracy w realizacji postulatów ochrony klimatu? O. Dariusz Wiśniewski wskazuje, że jest taka szansa, tym bardziej że staje się ona „miejscem teologicznym”. Pokazuje to droga synodalna, jej uczestnicy mieli za zadanie wsłuchać się w symfonię opinii i poglądów, które ukazywały wielość stanowisk i perspektyw. Za każdą wypowiedzią kryło się unikatowe przeżycie wiary i swoiste postrzeganie wspólnoty Kościoła.
Minęły 44 lata od ogłoszenia św. Franciszka patronem ekologów oraz 9 lat od wydania encykliki Laudato si’. W tym czasie Kościół powszechny wykonał olbrzymią pracę, by pokazać nasze chrześcijańskie myślenie o przyrodzie, zwierzętach, relacjach człowiek–przyroda, człowiek–środowisko, Bóg i Jego stworzenie – pisze o. Stanisław Jaromi. – Pracowaliśmy nad budowaniem naszej współodpowiedzialności za świat jako wspólny, gościnny dom, za czystość wody, powietrza, gleby czy za unikatowe ekosystemy, jak puszcza amazońska. Uczyliśmy innych, że troska o przyrodę, środowisko i klimat musi oznaczać sprawiedliwość społeczną i pokój.
Strona 1 z 2